Κωστάς Μόντης

10 χρόνια πέρασαν από τον θάνατο του Κώστα Μόντη, γιό του Θεόδουλου Μόντη και της Καλομοίρας Μπατίστα. Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο το 1914 και σπούδασε νομική στην Αθήνα. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Κύπρο το 1937. Το 1948 διορίστηκε συντάκτης της εφημερίδας «Έθνος» και το 1962 διευθυντής του Τουρισμού, θέση από την οποία αφυπηρέτησε το 1976. Ο Κώστας έλαβε μέρος στην ΕΟΚΑ καθοδηγώντας πολιτικά τα μέλη της και στηρίζοντας τον αγώνα με την πνευματικότητά του. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ, η τούρκικη εισβολή, ο θάνατος, η ύπαρξη ήταν θέματα τα οποία απασχολούσαν τον ποιητή και στιγμάτισαν την ζωή του. 

Ο Κώστας εκτός από το ότι είναι από τους πιο σημαντικούς Έλληνες συγγραφείς του 20ου αιώνα, είναι επίσης και ποιητής, μυθιστοριογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων. Πολλά από τα έργα του ήταν εμπνευσμένα από τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Χαρακτηριστικό είναι το δύστυχο, απορώ πώς συνεννοούνται μαζί του! Απορώ τι γλώσσα του μιλούν! Για τον Πενταδάχτυλο. Η παγκόσμια Ακαδημία Τεχνών και Πολιτισμού του απένειμε τον τίτλο του «δαφνοστεφούς ποιητή». Επίσης προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ. Η φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Κύπρου τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτωρ καθώς και ανάλογο τίτλο πήρε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ο Κώστας Μόντης πέθανε στη Λευκωσία 90 ετών την 1η Μαρτίου του 2004. Αυτή η εξαίρετη, αγωνιστική προσωπικότητα, στοιχειώνει τους απανταχού πολέμιους της Ενώσεως και της εθνικής μας μνήμης. Ο θάνατός του, δεν πρέπει να επηρεάσει αυτή την Ιδέα, αλλά να πυροδοτήσει την φλόγα της αντίστασης σε αυτό το ανθελληνικό και ιδεολογικά ατείχιστο, σαθρό κράτος. Διαβάζοντάς τον, μπορεί ο οποιοσδήποτε να συμπεράνει αυτή την εξαίσια, επαναστατική, ρομαντική φυσιογνωμία. Να κατανοήσει ο κάθε Έλληνας τον σκοπό ύπαρξής του και την φύση του. Να οχυρωθεί σε ένα πύργο, προασπίζοντας τα εθνικά ιδανικά από τον οποιονδήποτε επίδοξο κατακτητή. Γιατί το αίτημα για αυτοδιάθεση, δεν προκύπτει από καμιά εθνικιστική έξαρση, αλλά από το δικαίωμα κάθε λαού για επιβίωση και διατήρησής της ταυτότητάς του. Είναι η ιστορική, πολιτισμική, πολιτική και κοινωνική συνέχεια της υπόστασης αυτού του τόπου. « Ανησυχούμε που αρχίσαμε να μην ανησυχούμε, ανησυχούμε που αρχίσαμε να μη μένουμε πια άγρυπνοι τις νύχτες.»

Γραφείο Τύπου

Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης