Στέλιος Μαυρομμάτης, Ανδρέας Παναγίδης, Μιχαήλ Κουτσόφτας

Στέλιος Μαυρομμάτης, Ανδρέας Παναγίδης, Μιχαήλ Κουτσόφτας

Τρία παλληκάρια που έδωσαν τη ζωή τους για την Απελευθέρωση και Ένωση της πατρίδας μας με την μητέρα Ελλάδα. Τρείς ήρωες οι οποίοι απαγχονίστηκαν από τους βάρβαρους Άγγλους στις 21 Σεπτεμβρίου 1956 ώρα 00:45.

Ο Στέλιος Μαυρομμάτης γεννήθηκε στο χωριό Λάρνακα της Λαπήθου, της επαρχίας Κερύνειας, στις 15 Νοεμβρίου 1932. Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στο χωριό του και την Εμπορική Σχολή Σαμουήλ στη Λευκωσία. Εργάστηκε για δυο χρόνια στον αγγλικό στρατό στο Σουέζ και στη συνέχεια εργαζόταν στο αγγλικό αεροδρόμιο Λευκωσίας ως γραφέας μέχρι τη σύλληψή του. Ήταν μέλος της επιτροπής των σωματείων Σ.Ε.Κ και Θ.Ο.Ι στο χωριό του, στην ίδρυση των οποίων πρωτοστάτησε ο πατέρας του. Με την έναρξη του αγώνα εντάχθηκε στην Ε.Ο.Κ.Α και πήρε μέρος σε επιχείρηση δολιοφθοράς εναντίον αεροπλάνων των Άγγλων. Συνέβαλε επίσης ουσιαστικά στη συλλογή των κυνηγετικών όπλων από ιδιώτες στην περιοχή Λευκωσίας. Έδρασε ιδιαίτερα στην περιοχή των οδών Λήδρας και Ονασαγόρου, την οποία οι Άγγλοι είχαν ονομάσει «μίλι του θανάτου». Μεταξύ των συνεργατών του ήταν και ο ξάδελφός του Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Στενοί συνεργάτες του στη μεταφορά και απόκρυψη οπλισμού, καθώς και στη φιλοξενία και φυγάδευση καταζητούμενων προσώπων ήταν και οι γονείς και τα αδέλφια του. Σε μια ανεπιτυχή επίθεση του ιδίου και των δυο συναγωνιστών του εναντίον του Βρετανού σμηνία Νόρμαλ Άλφρεντ και του αεροπόρου Λώρενς Ληθ της βρετανικής βασιλικής αεροπορίας στην οδό Αγίου Παύλου στον Άγιο Δομέτιο Λευκωσίας, ο Στέλιος Μαυρομμάτης ανακόπηκε κατά την αποχώρηση από Άγγλο κάτοικο της περιοχής και συνελήφθη από τους δυο Άγγλους αεροπόρους.

Ο Ανδρέας Παναγίδης γεννήθηκε στο χωριό Παλαιομέτοχο, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 14 Νοεμβρίου 1934. Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο Παλαιομετόχου και εργαζόταν στην κουζίνα του αγγλικού στρατού στο αεροδρόμιο Λευκωσίας. Με την έναρξη του Αγώνα προσφέρθηκε να υπηρετήσει στις τάξεις της Ε.Ο.Κ.Α, μαζί με το φίλο του ήρωα Μιχαήλ Κουτσόφτα. Η σταθερή και αμετακίνητη επιμονή τους έπεισε τον ιερέα Παλαιομετόχου Παπαλευτέρη να τους ορκίσει. Η πρώτη δράση του Παναγίδη ήταν η ύψωση της ελληνικής σημαίας. Σε έρευνα που έκανε Άγγλος στρατιώτης στην τσάντα του, στον τόπο της εργασίας του, αμέσως μετά την εκτέλεση των Καραολή και Δημητρίου, βρήκε μια ελληνική σημαία και ζήτησε από τον Ανδρέα να του σκουπίσει με αυτή τα παπούτσια του. Τόση ήταν η προσβολή που ένιωσε ο Ανδρέας, ώστε ήλθε στα χέρια μαζί του κτυπώντας τον άγρια. Την επόμενη μέρα 16 Μαΐου 1956, ο Παναγίδης, ο Κουτσόφτας και ο Παρασκευάς Χοιροπούλης, πήγαν στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, στο παρατηρητήριο “Όμηρος”. Στόχος τους ήταν να πάρουν τα όπλα που βρίσκονταν εκεί και να απαγάγουν τον Άγγλο στρατιώτη που τα φρουρούσε. Το στρατιώτη σκόπευαν να τον ανταλλάξουν με το Χαρίλαο Μιχαήλ ή τον Αντρέα Ζάκο. Τη συγκεκριμένη μέρα όμως, σε μικρή απόσταση από το παρατηρητήριο, υπήρχαν πολλοί στρατιώτες που τοποθετούσαν συρματοπλέγματα. Μέσα στο παρατηρητήριο, αντί ένας στρατιώτης, υπήρχαν δύο. Έγινε μεγάλη μάχη κατά την οποία σκοτώθηκε ο ένας στρατιώτης και τραυματίστηκε ο δεύτερος. Οι τρεις τους, προσπάθησαν να διαφύγουν, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφεραν.

Ο Μιχαήλ Κουτσόφτας γεννήθηκε στο Παλαιομέτοχο, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 12 Νοεμβρίου 1934. Αποφοίτησε από το Δημοτικό σχολείο Παλαιομετόχου και εργαζόταν σε νηματουργείο ως βαφέας. Με την έναρξη του αγώνα προσφέρθηκε να υπηρετήσει στις τάξεις της Ε.Ο.Κ.Α. Λόγω όμως της αριστερής ιδεολογίας του, αλλά και του ότι ήταν ορφανός από πατέρα και είχε τη μικρή του αδελφή ανύπανδρη, υπήρχαν επιφυλάξεις. Τελικά η σταθερή και αμετακίνητη επιμονή του έπεισε τον ιερέα Παλαιομετόχου Παπά Λευτέρη να τον ορκίσει. Η πρώτη του δράση ήταν η ύψωση της ελληνικής σημαίας στην κορυφή των ευκαλύπτων στο κέντρο του χωριού του, την οποία κατέβαζαν οι Άγγλοι. Ένα βράδυ έκοψε, με το φίλο του Ανδρέα Παναγίδη, τα κλαδιά των ευκαλύπτων, για να μη μπορούν οι στρατιώτες να κατεβάσουν τη σημαία. Εκείνοι έκοψαν τα δέντρα από τη ρίζα. Ο απαγχονισμός του Καραολή και του Δημητρίου αναστάτωσαν τον Κουτσόφτα τόσο πολύ που εγκατέλειψε τη δουλειά του και για μερικές μέρες κατόπτευε το αεροδρόμιο Λευκωσίας, όπου στάθμευαν Άγγλοι στρατιώτες, αναζητώντας τόπο και τρόπο να ανταποδώσει το πλήγμα. Σε συμβουλές της μάνας του να προσέχει, απάντησε :»Για την ελευθερία της Κύπρου μας όλοι ανοίξαμε τα στήθη, μητέρα.». Στις 16 Μαΐου, έξι μέρες μετά την εκτέλεση του Καραολή και του Δημητρίου, αφού πέρασε από τον Παπά Λευτέρη και του ζήτησε να σταθεί προστάτης της αδελφής του, αν τυχόν συλληφθεί, έφυγε με τους φίλους του Ανδρέα Παναγίδη και Παρασκευά Χοιροπούλη, για το χώρο του αεροδρομίου Λευκωσίας, όπου επιτέθηκαν και σκότωσαν τον Άγγλο σμηναγό Πάτρικ Τζων Χέιλ. Καταδιώχθηκαν και συνελήφθησαν από αγγλικά στρατεύματα.

Οι τρεις απαγχονισθέντες τάφηκαν στο Κοιμητήριο των Κεντρικών Φυλακών, δίπλα από τους τάφους των Μιχαλάκη Καραολή, Ανδρέα Δημητρίου, Ανδρέα Ζάκου, Ιάκωβου Πατάτσου και Χαρίλαου Μιχαήλ και αργότερα των Μάρκο Δράκο, Γρηγόρη Αυξεντίου, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, Στυλιανό Λένα και  Κυριάκο Μάτση.

Επανάσταση στις συνειδήσεις μας

Το πρόσφατο ναυάγιο των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού, επέφερε επιπλέον δυσαρέσκεια και απαισιοδοξία στον κυπριακό Ελληνισμό, στο κατά πόσο μπορεί τελικά να υπάρξει διέξοδος στο εθνικό μας ζήτημα. Στο Κρανς Μοντάνα, αυτό που μπορεί να εξαχθεί ουσιαστικά, ως αποτέλεσμα, είναι ότι η πλευρά Ελλάδας-Κύπρου και  Ε.Ε. από τη μία, και Τουρκίας- Τ/Κ από την άλλη, αντιλαμβάνονται τη μορφή λύσης, με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Η μια πλευρά μιλά για Ομοσπονδία χωρίς τουρκικά στρατεύματα και εγγυήσεις κι η άλλη για Συνομοσπονδία με παρουσία τουρκικών στρατευμάτων και κατ΄ επέκταση, ένα μόρφωμα άρρηκτα συνδεδεμένο και ελεγχόμενο από την Τουρκία.

Παρόλα αυτά, το ερώτημα που αναδεικνύεται και θα έπρεπε να μας απασχολεί ως κυπριακός Ελληνισμός, είναι αν όντως υπάρχει αυτή η αντίθεση, ή πολύ απλά αιθεροβατούμε και η λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (Δ.Δ.Ο.), ενσαρκώνει και εμπερικλείει την τουρκική αντίληψη, όπως αυτή εκφράστηκε στο ελβετικό θέρετρο. Δυστυχώς, η Τουρκία το έχει δηλώσει έμμεσα και άμεσα, από το 1956, με τις εκθέσεις του συνταγματολόγου Νιχάτ Ερίμ και έκτοτε συνεχίζει επ’ αυτής της βάσης, τη χάραξη της εξωτερικής της πολιτικής και στρατηγικής για την Κύπρο.

Οι αποτυχίες που μας ακολουθούν από το 1977 και μετέπειτα, βασίζονται ακριβώς, σε αυτό το γεγονός. Στην ανικανότητα, δηλαδή, της πολιτικής μας ηγεσίας να αντιληφθεί ότι ανεξαρτήτως των υποχωρήσεων, των μέτρων αμοιβαίας εμπιστοσύνης και του πλαστού καλού κλίματος, ότι δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ, να αποδεχθεί ο Ελληνισμός του νησιού, μια λύση Δ.Δ.Ο. Όσο και να προσπαθούν τα «ομοσπονδιακά λόμπι», εντός και εκτός Κύπρου, να ξεγελάσουν και να παρασύρουν την κοινή γνώμη, με γελοία επιχειρήματα ρεαλισμού, έσχατου/ οδυνηρού συμβιβασμού και τελευταίων ευκαιριών, θα αποτυγχάνουν κάθε φορά, όπως και το 2004 επί σχεδίου Ανάν. Επίσης έχει φανεί ξεκάθαρα, ότι στη διεθνή διπλωματική σκακιέρα, έχουμε μείνει απροβίβαστοι αφού οι λάθος άνθρωποι, οι ανάξιοι για τα αξιώματα που τους δίνονται, υπηρετούν την καρέκλα για να συνεχίζει αυτή να τους ταΐζει. Αλλά, όταν το επίπεδο της κοινωνίας είναι χαμηλό, τότε είναι επόμενο να τοποθετούνται ανεύθυνα άτομα σε θέσεις ευθύνης. Διότι η πολιτική σκηνή είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας.

Το εθνικό μας πρόβλημα, μπορεί να λυθεί, μόνο μέσω εμπέδωσης στο λαό, της αγωνιστικής αντίστασης, της εθνικής συνείδησης και της προστασίας του ελληνικού μας χαρακτήρα και πολιτισμού. Από το Κυπριακό απορρέουν οι κοινωνικές, οικονομικές και πολιτισμικές δυσχέρειες, με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι, ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία σε εντονότερο βαθμό. Η έλλειψη πατριωτικής συνείδησης, κοινωνικού αγώνα και οργάνωσης και η όλο και περισσότερο ανάδειξη του «απολιτίκ» χαρακτήρα και της μηδαμινής ενασχόλησης των νέων με τα κοινά, τον κοινωνικό και φοιτητικό συνδικαλισμό. Όλα αυτά δυστυχώς, έχουν προκαλέσει σημαντικά κενά και ρωγμές στο κοινωνικό και πολιτικό οικοδόμημα του νησιού. Συνεπώς, μόνο αν γίνει ένας «σεισμός» στη συνείδησή μας, θα μπορέσουμε πραγματικά να κατανοήσουμε και τα προβλήματά μας αλλά και τις απαντήσεις τους.

Επομένως, οι θεωρίες και φρασεολογίες για το ότι η Τουρκία κρατάει το κλειδί της λύσης, είναι εκτός τόπου και χρόνου και μόνο παραπλανούν. Ο κατακτητής των εδαφών μας, ακολουθεί μια σταθερή πολιτική στο Κυπριακό σε αντίθεση με εμάς. Εμείς, ως Ελληνισμός (σε Ελλάδα, Κύπρο και ομογένεια) θα πρέπει να συμμαζέψουμε το χάος που έχει δημιουργηθεί στο εσωτερικό μας, να ενωθούμε σαν μια γροθιά και να πετύχουμε ότι πάντα καταφέρναμε ενάντια σε κάθε ξένη απειλή για τις αξίες, τα ιδανικά, τον πολιτισμό και την εθνική μας κυριαρχία.

Ο αγώνας μας για λευτεριά, θα είναι μακροχρόνιος και επίπονος, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Θα περάσουμε από συμπληγάδες κι από σειρήνες. Μα η ψυχή μας είναι γαλανόλευκη και το δίκαιο είναι με το μέρος μας. Λαοί που μάχονται αληθινά και περήφανα για το δίκαιό τους, δε μπορούν να μένουν φυλακισμένοι και καταπιεσμένοι.
Επανάσταση στις συνειδήσεις μας λοιπόν!

Γραφείο Τύπου

Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης

Τα «Πόθεν… Αίσχη» και η προεδρική καρέκλα

Με πολλή περιέργεια παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό τις πολιτικές εξελίξεις που συμβαίνουν στον τόπο μας και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μένουμε έκπληκτοι με την τροπή που πήραν τα πράγματα. Εννοείται, πως εδώ και καιρό εκφράζουμε την άποψη πως ο διακοινοτικός διάλογος στον οποίο συμμετέχει ο ΠτΔ, πρέπει να τερματιστεί και όχι να διακοπεί απλά. Διακοπή στις εν λόγω συνομιλίες έγινε αρκετές φορές στο παρελθόν, όμως αυτή τη φορά τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά.

Η διαφορά που παρατηρούμε δεν αφορά μόνο τη συμπεριφορά του ΠτΔ, αλλά ολόκληρης της πολιτικής ηγεσίας. Σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις διακοπής των συνομιλιών στο παρελθόν, βλέπαμε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να «σχίζουν τα ιμάτιά τους» όσον αφορά τους χειρισμούς του ΠτΔ και να καταθέτουν συνεχώς προτάσεις επανέναρξης του διαλόγου. Όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί προέβαιναν σε καυστικές δηλώσεις ενώ αρκετοί από αυτούς εξέφραζαν την άποψη πως είναι επιτέλους καιρός να αλλάξουμε στρατηγική. Από την πλευρά του ο ίδιος ο ΠτΔ προσπαθούσε να βρει τους τρόπους με τους οποίους θα κατάφερνε την επανέναρξη του διαλόγου, χωρίς να τον νοιάζουν ούτε όροι, ούτε προϋποθέσεις. Τον τελευταίο καιρό όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δεν έχουμε ακούσει από κανέναν πολιτικό αρχηγό δηλώσεις που να αφορούν το κυπριακό, δεν έχουμε δει καμιά κίνηση επανέναρξης του διαλόγου, δεν έχουμε ακούσει για καμιά πρόταση ανανεωμένης στρατηγικής, δεν έχουμε δει κανένα να ασχολείται με το σημαντικότερο πρόβλημα που ταλανίζει το νησί μας εδώ και 43 χρόνια.

Το λυπηρό δεδομένο στην εν λόγω συμπεριφορά των πολιτικών μας αρχηγών, είναι πως όλα αυτά γίνονται, ή μάλλον δεν γίνονται, εξαιτίας του ότι πλησιάζουν οι Προεδρικές Εκλογές. Για ακόμα μια φορά, όλοι αυτοί που μας κυβερνούν, όλοι αυτοί οι νόμιμα εκλεγμένοι υπάλληλοι του λαού, δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Δεν γίνεται όμως εύκολα αντιληπτό καθώς όπως πάντα, έχουν φροντίσει να φλομώσουν τον κόσμο με γεγονότα και δεδομένα ανούσια, αποσπώντας την προσοχή του από τα μείζον ζητήματα που ταλανίζουν τον τόπο μας.

Η αρχή έγινε πριν από ένα μήνα περίπου, όταν το Υπουργικό Συμβούλιο μέσω του ΠτΔ, εξέδωσε την απόφαση όπως επιστραφεί σε κάποιους δικαιούχους ένα κομμάτι από τις καταθέσεις οι οποίες κουρευτήκαν με δική του απόφαση, τον Μάρτιο του 2013. Ακολούθησε αυτή η ψεύτικη διαμάχη μεταξύ του ΠτΔ, του ΔΗΣΥ και των υπολοίπων κομμάτων, όσον αφορά τη διαρροή κάποιων απόρρητων εγγράφων που αφορούσαν συγκλίσεις που έγιναν στο τραπέζι των συνομιλιών. Σφοδρά παράπονα επί του θέματος φαίνεται να εξέφρασε ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, αφού όπως ισχυρίζεται καθυστέρησαν να του παραδώσουν το φάκελο. Φαίνεται πως ακολουθεί τα χνάρια του παλιάτσου που κυβερνούσε το νησί μας πριν το αναλάβει ο Ανανιστής, ο οποίος παλιάτσος αποχώρησε από το Εθνικό Συμβούλιο με δάκρυα στα μάτια αφού ο ΠτΔ δεν απάντησε το τηλέφωνο. Και μιλάμε για έγγραφα τα οποία σε καμιά περίπτωση δεν έπρεπε να μένουν στην αφάνεια καθώς αφορούν το μέλλον ολόκληρου του κυπριακού Ελληνισμού και θα έπρεπε να είμαστε όλοι ενήμεροι για το τι συμβαίνει και τι συμφωνείται στις συνομιλίες.

Το τρίτο πράγμα με το οποίο νομίζουν πως ταΐζουν τον κόσμο κουτόχορτο, είναι η δημοσιοποίηση του λεγόμενου «πόθεν έσχες» 76 πολιτειακών αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένων και όλων των πολιτικών αρχηγών, βουλευτών και κοινοβουλευτικών εκπροσώπων. Έχουν βέβαια βγει στη φόρα αρκετά χρήσιμα στοιχεία τα οποία μαρτυρούν τις «τραγικές συνθήκες» διαβίωσης όλων αυτών που βρίσκονται στο πηδάλιο της πατρίδας μας. Βρήκαν την αφορμή πολλοί πολιτικοί αρχηγοί, αλλά και αφελείς πολίτες, είτε να κατηγορήσουν, είτε να προστατέψουν, είτε να δικαιολογήσουν. Έχουμε πέσει, με λίγα λόγια, σα λαός στην καλοστημένη παγίδα τους, αφού μας θέλουν αδρανείς για να μπορέσουν να συνεχίσουν με τις προεκλογικές τους εκστρατείες.

Κι όλα τα πιο πάνω να συμβαίνουν εν μέσω των εξελίξεων που αφορούν το φυσικό αέριο. Από στιγμή σε στιγμή περιμένουμε ενημέρωση όσον αφορά τα αποθέματα του τεμαχίου 11, ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί για σύναψη συμφωνίας με τις  ExxonMobill και ENI – TOTAL. Πληροφορίες μάλιστα θέλουν την ExxonMobil, να ετοιμάζει σχέδια για δημιουργία τερματικού υγροποίησης στο τεμάχιο 10, στο οποίο θα «ρίξει τρυπάνι» το δεύτερο εξάμηνο του 2018.

Στο μεταξύ, η Τουρκία συνεχίζει ακάθεκτη τις απειλές και τις προκλήσεις εναντίον τόσο της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και του Διεθνούς Δικαίου. Εξέδωσε διπλή Navtex η οποία ξεκινάει από σήμερα και θα πραγματοποιήσει ασκήσεις με πραγματικά πυρά καθώς και ρυμούλκηση υποβρυχίου. Επιπλέον, το ερευνητικό πλοίο Barbaros συνεχίζει να αλωνίζει τα κυπριακά χωρικά ύδατα διεξάγοντας έρευνες εντός του τεμαχίου 6 και 7. Η κυβέρνηση όμως και οι πολιτικοί αξιωματούχοι έχουν άλλα πιο σημαντικά απ’ ό,τι φαίνεται θέματα για να ασχοληθούν, που δεν έχουν βρει ακόμα την ευκαιρία ούτε να καταδικάσουν αλλά και ούτε να κινηθούν ενάντια στις προκλήσεις και απειλές της Τουρκίας. Ούτε καν η πρόσφατη απόφαση του ψευδοκράτους να απαγορεύσει τη λειτουργία στην εκκλησία του Αγίου Μάμα δεν τους ενόχλησε. Αντιθέτως, ανοίξαμε διάπλατα τις αγκάλες μας και υποδεχτήκαμε τους μουσουλμάνους που έσπευσαν να προσκυνήσουν στο Τέμενος Χαλά Σουλτάν στη Λάρνακα. Όλα στο πλαίσιο του καλού κλίματος και της υποτιθέμενης επαναπροσέγγισης.

Δεν μας εκπλήσσει καθόλου η στάση αυτή όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων. Έχουμε συνηθίσει σε προδοτικές συμπεριφορές, οι οποίες αποσκοπούν είτε στο καλό του εκάστοτε κόμματος είτε στο προσωπικό συμφέρον του κάθε πολιτικού αρχηγού, το οποίο βέβαια είναι αλληλένδετο με το κόμμα στο οποίο υπόκειται. Το ότι όμως έχουμε συνηθίσει σε αυτές τις συμπεριφορές δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση πως θα τις ανεχτούμε. Είναι λυπηρό να βλέπουμε τις εξελίξεις που αφορούν το κυπριακό να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα για να μπορέσουν να πραγματοποιηθούν οι προεκλογικές εκστρατείες του κάθε υποψήφιου. Μπορεί να είμαστε κάθετα αντίθετοι στον τρόπο που οι διάφοροι κυβερνώντες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα και να απαιτούμε εδώ και καιρό, όπως προαναφέρθηκε, τερματισμό του διακοινοτικού διαλόγου και τοποθέτηση του προβλήματος στην ορθή του βάση, όμως το να βλέπεις να περιθωριοποιείται το σημαντικότερο πρόβλημα της πατρίδας σου, το οποίο την καθιστά μοιρασμένη εδώ και 43 χρόνια είναι επιεικώς απαράδεκτο. Πιο λυπηρό είναι όμως το γεγονός πως ο λαός της Κύπρου, ο ελληνικός λαός της Κύπρου, αγνοεί αυτά τα σημάδια και στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές θα κλείσει και πάλι τα μάτια και θα ψηφίσει ‘’ελεύθερα’’ και ‘’δημοκρατικά’’, όποιον εξυπηρετεί το δικό του προσωπικό συμφέρον.

Σαν Αυτόνομοι και ακομμάτιστοι φοιτητές που είμαστε, δεν έχουμε παρά να εκφράσουμε την λύπη, και την αντίθεσή μας προς αυτού του είδους τις πολιτικές συμπεριφορές. Έχουμε πλέον σιχαθεί να ασχολούμαστε με τις αστειότητες και τις φαιδρότητες των πολιτικών μας, όμως δεν πρόκειται ποτέ να τα βάλουμε κάτω. Δεν πρόκειται ποτέ να πετύχουν το σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από το να υπνωτίσουν τον κόσμο και να τον απομακρύνουν από κάθε είδους συμμετοχής στα κοινά, ούτως ώστε να μπορέσουν να εφαρμόσουν τα δόλια σχέδιά τους χωρίς καμιά παρενόχληση. Η αγάπη για την πατρίδα και ο αγώνας για τη Λευτεριά της δεν αφορά ούτε χρώμα, ούτε ιδεολογία, ούτε «πόθεν έσχες». Ο αγώνας για την πατρίδα είναι ένας και θα πρέπει να είναι συλλογικός. Είναι καιρός όλοι μας να γυρίσουμε την πλάτη στα κόμματα, που αντί για εκφραστές και λειτουργοί της Δημοκρατίας κατάντησαν καρκίνωμά της και να ενταχθούμε στο μόνο αγνό και τίμιο αγώνα. Τον αγώνα για Απελευθέρωη του νησιού μας, τόσο από τον Τούρκο κατακτητή, όσο και από τους «δαίμονες» που διαστρεβλώνουν, αποχαυνώνουν και καταστρέφουν τη νεολαία του σήμερα και την κοινωνία του αύριο.

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης