Στυλιανός Λένας, ο «Γίγαντας» της Ε.Ο.Κ.Α

Ο Στυλιανός Λένας γεννήθηκε στα Χανδριά της επαρχίας Λεμεσού, το 1932. Οι γονείς του ήταν οι γνωστοί αγρότες του χωριού, Χριστοφής και Αθηνά Λένα, ενώ είχε ακόμα 8 αδέρφια. Αφού τελείωσε το δημοτικό σχολείο του χωριού του, μετέβηκε στη Λευκωσία και εργάστηκε ως σιδηρουργός παρά το νεαρό της ηλικίας του. Το 1947 εγγράφηκε στην Ο.Χ.Ε.Ν και ένα χρόνο αργότερα σε ηλικία 17 χρονών μπαίνει στην Τεχνική Σχολή Λέρου με υποτροφία από το Ελληνικό Κράτος και σπουδάζει. Επιστρέφοντας στην Κύπρο ανοίγει μηχανουργείο στη Λευκωσία και ταυτόχρονα, σαν στέλεχος της Ο.Χ.Ε.Ν καλλιεργεί τα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη στα μέλη τις Ο.Χ.Ε.Ν. Έδωσε τον όρκο της Ε.Μ.Α.Κ μεταξύ των πρώτων πέντε αγωνιστών το 1954.

Την 1η Απριλίου 1955, ως ένας από τους πέντε πρώτους ομαδάρχες Λευκωσίας, κτύπησε το στρατώνα Γούσλεϋ Μπάρακς στη Λευκωσία. Μετά τις 19 Ιουνίου 1955, ο Διγενής έδωσε εντολή για επανάληψη της δράσης, συμμετείχε σε απόπειρα εναντίον του Άγγλου κυβερνήτη Αρμιτέιτζ, στην οποία πήρε μέρος και ο ήρωας Μάρκος Δράκος. Τον Αύγουστο του 1955 κατέφυγε στη Λύση, όπου ανέλαβε κατόπιν εντολής του Διγενή, την εκπαίδευση των εφεδρικών ομάδων δολιοφθορέων του τομέα Αμμοχώστου. Στη συνέχεια κατέφυγε στην περιοχή του Πενταδακτύλου, συνενώθηκε με το Γρηγόρη Αυξεντίου και έλαβε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις εναντίον των Άγγλων. Με την ανάθεση του τομέα Πιτσιλιάς στον Αυξεντίου το Νοέμβριο του 1955, τον ακολούθησε και ο Λένας αναλαμβάνοντας ως ένας από τους υποτομεάρχες του, στην περιοχή της νότιας Πιτσιλιάς.

Τον Αύγουστο του 1956, με βάση το στρατηγικό σχέδιο του Διγενή, ο τομέας του Αυξεντίου χωρίστηκε σε τέσσερις υποτομείς. Ο Λένας τέθηκε επίκεφαλής της ομάδας του τμήματος από τον Άγιο Θεόδωρο μέχρι και τον Άγιο Μάμα, όπου ξεχώρισε για τις θαρραλέες και επιτυχείς επιθέσεις του εναντίον του εχθρού. Στον Αγρό, εγκαθίσταται στα σπίτια του Παπαχριστόδουλου και δημιουργεί εργαστήριο κατασκευής χειροβομβίδων και εκρηκτικών συσκευών. Η κατασκευή και η τελειοποίηση των χειροβομβίδων τύπου ΜΚ2 ήταν δικό του έργο. Το μεγαλύτερο μέρος των εκρηκτικών υλών της Ε.Ο.Κ.Α είχαν δημιουργηθεί από το Λένα, όπου θα πάρει και το ψευδώνυμο «Γίγαντας», ενώ οι Άγγλοι αποικιοκράτες τον αποκαλούσαν «Κρούπ της Ε.Ο.Κ.Α». Τόσο συχνές ήταν οι ενέδρες κι οι επιθέσεις του, ώστε τα αγγλικά στρατεύματα κινούνταν στην περιοχή του παίρνοντας πάντοτε Έλληνες ομήρους ως ανθρώπινες ασπίδες. Ο Διγενής του σύστησε μάλιστα να περιορίσει τη δράση του.

Τόσο αφοσιωμένος ήταν στη δημιουργία των χειροβομβίδων, που όταν μια φορά, στην προσπάθεια του να θέσει το πυρακτωμένο υγρό σε καλούπια, κάποια σταγόνα ξέφυγε και κάθισε στο κεφάλι του, ωστόσο παρά τους φοβερούς πόνους και την προσφορά του συναγωνιστή του να σταματήσει για να του περιποιηθεί το τραύμα, ο ίδιος τελείωσε τη δουλεία τους και τελειώνοντας είπε ότι «Θα ήταν κρίμα να χαθούν δύο χειροβομβίδες».

Τον Ιανουάριο του 1957 μετά τις προδοσίες που έπληξαν την Πιτσιλιά, το χέρι της προδοσίας δείχνει τα κρησφύγετα στα σπίτια του Παπαχριστόδουλου στον Αγρό και ο Λένας επικηρυγμένος με το μεγάλο για την εποχή ποσό των πέντε χιλιάδων, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το εργαστήρι του. Μεταφέρθηκε μαζί με την εφταμελής ομάδα του σε ασφαλή Κρησφύγετο στη Γεράσα. Κατατρεγμένος από τους Άγγλους συγκρούεται διαδοχικά τρεις φορές με αγγλικές περιπόλους.

Στις 17 Φεβρουαρίου έπεσε με την ομάδα του σε ενέδρα των Άγγλων, όπου σκοτώνονται δύο συναγωνιστές του, ενώ ο ίδιος τραυματίζεται σοβαρά και συνελήφθη από τους Άγγλους. Τον είχαν μεταφέρει στο στρατιωτικό νοσοκομείο Ακρωτηρίου. Στην ίδια ενέδρα έπεσε νεκρός ο Δημήτρης Χριστοδούλου, ενώ ο Παναγιώτης Αριστείδου που κατάφερε να διαφύγει, έπεσε σε νέα ενέδρα με το συναγωνιστή του Τσαγκάρη Σωτήριο με αποτέλεσμα τον θάνατό τους. Η 17η Φεβρουαρίου άφησε στο πέρασμά της τρία νεκρά παλληκάρια και ένα βαριά τραυματισμένο, ο οποίος θα υποκύψει στα τραύματα λίγες μέρες αργότερα.

Οι Άγγλοι πίστευαν, ότι ο Λένας βαριά τραυματισμένος θα υπέκυπτε στα βασανιστήρια τους και θα τους αποκάλυπτε σημαντικές πληροφορίες για την οργάνωση. Η απάντηση που έπαιρναν όμως από τον «Γίγαντα» της Ε.Ο.Κ.Α ήταν πάντα αρνητική. Μέχρι και τις εφημερίδες που έγραφαν για τη θυσία του Αυξεντίου του πρόβαλαν, για να πλήξουν το ηθικό του και να μιλήσει, αλλά μάταια. Έτσι, τον άφησαν αβοήθητο να πεθάνει από τα βαριά του τραύματα.

Τριάντα εννέα συνεχιζόμενες μέρες πάλευε ο Λένας βαριά τραυματισμένος με τα βασανιστήρια των Άγγλων. Στις 28 Μαρτίου του 1957 περνά στην αθανασία, ξεψυχώντας μπροστά στα μάτια του πατέρα του. Εξαιτίας του φόβου ύπαρξης λαϊκών εξεγέρσεων στην κηδεία του, τάφηκε στα Φυλακισμένα Μνήματα. Ο Στυλιανός Λένας έγινε τρανό παράδειγμα ανδρείας και πατριωτισμού για τους συναγωνιστές του αλλά και για εμάς σήμερα προκειμένου να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης

Εθνική Επέτειος 25ης Μαρτίου 1821 – Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

Η 25η Μαρτίου αποτελεί διπλή γιορτή, θρησκευτική και εθνική, για τον Ορθόδοξο Ελληνισμό. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι ένα μεγάλο μυστήριο και θαύμα. Μια παρθένος με φύση και σάρκα ανθρώπινη, να γίνει Μητέρα του ίδιου του Θεού. Το μήνυμα του Ευαγγελισμού, ευαγγελίζεται από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στην Παρθένο Μαρία, προϊδεάζοντας την για τον ερχομό του Κυρίου, το όνομα του οποίου θα ήταν Ιησούς.

Σήμερα εορτάζουμε και την επέτειο έναρξης της Επανάστασης. Δεν ορίστηκε τυχαία, μιας και ο σεβασμός προς το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου από τους αγωνιστές της Επανάστασης ήταν μεγάλος. Η επανάσταση κανονικά είχε ξεκινήσει περίπου δέκα μέρες πιο πριν. Η ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων απέναντι στην ισχυρή Οθωμανική αυτοκρατορία που τους είχε υπόδουλους για 400 χρόνια, με σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος», είχε ως σκοπό τη δημιουργία ανεξάρτητου εθνικού κράτους. Στα μέσα Μαρτίου του 1821 είχαν ήδη σημειωθεί σποραδικά επεισόδια εναντίων των Οθωμανών όπως στα Καλάβρυτα, στη Μάνη, στην Καλαμάτα, στην Πάτρα και γενικά στην Πελοπόννησο.

Η επίσημη έναρξη δόθηκε από τον επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό, ο οποίος σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης στη Μονή Μεγίστης Λαύρας στα Καλάβρυτα στις 25 του Μάρτη. Με σωστή στρατηγική, η επανάσταση για να πετύχει ένα δυναμικό χτύπημα από στεριά και θάλασσα, ξεκίνησε στο νότιο κομμάτι του ελλαδικού χώρου, όπου υπήρχαν εμπειροπόλεμοι άνδρες και πλούσια ναυτική δύναμη.

Η Επανάσταση τον Απρίλιο απλώθηκε στις Σπέτσες, στα Ψαρά, στην  Ύδρα, στην Κάσο, στη Μύκονο, στην Αττική. Στους επόμενους μήνες η Επανάσταση απλώθηκε και στις υπόλοιπες περιοχές. Έτσι, μέσα από πολλούς αγώνες και θυσίες, υπογράφτηκε συνθήκη στις 22 Ιανουαρίου του 1830 από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία μέσω της οποίας αναγνωριζόταν το ελληνικό κράτος.

Μπορεί να είναι αυταπόδεικτη σήμερα η αφύπνιση του Ελληνικού Έθνους κι όμως για την τότε εποχή ήταν ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο το γεγονός ότι οι Έλληνες ήταν σκλάβοι για 400 χρόνια. Σε μια εποχή θρησκευτικού αναβρασμού, οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν υπέρ πίστεως και πατρίδος και κατάφεραν να γίνουν ένα από τα σπουδαιότερα σύμβολα εθνεγερσίας της σημερινής εποχής. Μετέφεραν τις αξίες που διακατείχαν τον νεότερο Ελληνισμό σε όλο τον κόσμο και παρέμειναν ενωμένοι κάτω από τη σκέπη της Επανάστασης. Ήταν μια Επανάσταση απέναντι στην τυραννία και τη σκλαβιά. Απέναντι στους απολυταρχικούς Ευρωπαίους και σε πείσμα της εποχής, οι ραγιάδες Έλληνες μετατράπηκαν σε λιοντάρια προς υπεράσπιση της ελληνικής τους ταυτότητας.

Όλοι οι Έλληνες ήταν μια γροθιά. Κλήρος, λαός και Έλληνες ευγενείς επιτελούσαν ένα σκοπό. Τη διεκδίκηση του αυτονόητου δικαιώματος στον αυτοπροσδιορισμό και το τέλος της εκμετάλλευσης τους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Έχουμε χρέος να θυμόμαστε τους αγώνες των προγόνων μας. Πρέπει να μην ξεχνάμε ότι δεν κερδίζει πάντα η λογική. Οι υπόδουλοι Έλληνες ξεσηκώθηκαν σε μια πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία και πέτυχαν τη δημιουργία του ελληνικού κράτους. Ο μόνος τρόπος να τιμήσουμε τη μνήμη τους είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα τους ενάντια στην καταπίεση και για εθνική ολοκλήρωση.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ.  Θεσσαλονίκης

Αποστολή Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης προς Καστελλόριζο 2023

Η αποστολή της Παγκύπριας Ενιαίας Οργάνωσης Φοιτητών (Π.Ε.Ο.Φ) Θεσσαλονίκης στο ακριτικό Καστελλόριζο, ξεκίνησε την Τετάρτη, 22 Μαρτίου 2023 και θα ολοκληρωθεί τη Δευτέρα, 27 Μαρτίου 2023. Η αποστολή πραγματοποιείται, με αφορμή τους εθνικούς εορτασμούς της 25ης Μαρτίου και απώτερος σκοπός της, είναι η σύσφιγξη των σχέσεων μεταξύ Κύπρου και Καστελλορίζου, η παροχή βοήθειας προς το νησί, με βάση τις ανάγκες των κατοίκων και η πραγματοποίηση δράσεων, κυρίως συμβολικών, για τη δημιουργία προϋποθέσεων για περαιτέρω μελλοντική συνεργασία μεταξύ της Π.Ε.Ο.Φ και φορέων ή φυσικών προσώπων του νησιού.

Το Καστελλόριζο αποτελεί ακριτικό νησί του Αιγαίου, το οποίο παραμελείται από το Ελλαδικό Κράτος, με αποτέλεσμα την ολοένα και μεγαλύτερη μείωση των μόνιμων κατοίκων του νησιού και την εντονότερη έκθεσή του στις συνεχιζόμενες τουρκικές προκλήσεις. Βρίσκεται σε θέση γεωστρατηγικής σημασίας για την Τουρκία, καθώς απέχει μερικές εκατοντάδες μέτρα από τις ακτές της, ενώ με βάση το Διεθνές Δίκαιο, αποτελεί το σημείο που εξασφαλίζει την ενοποίηση των θαλάσσιων κυριαρχιών Ελλάδας και Κύπρου.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής της αποστολής της Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης στο νησί, πραγματοποιήθηκε μετάβαση στο σχολείο, όπου στεγάζεται το Νηπιαγωγείο, το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο του νησιού, με σκοπό την επικοινωνία των Κυπρίων φοιτητών με τα παιδιά, τους γονείς τους και τους δασκάλους τους και τη δωρεά βιβλίων, χριστιανικών εικόνων και αθλητικού εξοπλισμού στο σχολείο. Επίσης, πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στο μοναστήρι του Αη Γιώργη του Βουνού και περιήγηση σε πεζοπορικές διαδρομές που βρίσκονται στη γύρω περιοχή, ενώ οι Κύπριοι φοιτητές παρακολούθησαν και τις σχολικών εκδηλώσεων του νησιού, σχετικές με την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Πραγματοποιήθηκε επίσης επίσκεψη στην ιστορική Ρω, όπου έζησε η σπουδαία «Κυρά της Ρω», κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη. Αφού αναφέρθηκαν λόγια για τη ζωή της από τον Διοικητή της ΔΑΝ (Διοίκησης Άμυνας Νήσου) Μεγίστης και από έναν φαντάρο που υπηρετεί στη Ρω, έγινε κατάθεση στεφάνου στο Μνήμα της Δέσποινας Αχλαδιώτη. Ακολούθησαν ο Εθνικός Ύμνος και το προσκύνημα στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται λίγο πιο κάτω από το Μνήμα της Δέσποινας Αχλαδιώτη. Πραγματοποιήθηκε επίσης, μετάβαση στη Γαλάζια Σπηλιά. Στη συνέχεια, η Εικόνα της Παναγίας της Μαχαιριώτισσας που εξασφάλισαν οι Κύπριοι φοιτητές από τη Μονή του Μαχαιρά στην Κύπρο, παραδόθηκε με πομπή στον Πατέρα Γεώργιο για την τοποθέτησή της στον Μητροπολιτικό Ναό Κωνσταντίνου και Ελένης. Ακολούθησαν οι Χαιρετισμοί της Παναγίας.

Στις 25 Μαρτίου, θα λάβουν χώρα εκκλησιαστική λειτουργία, δοξολογία, κατάθεση στεφάνων και παρέλαση για την εθνική επέτειο, ενώ θα γίνει περιήγηση στα βουνά του νησιού, στα οποία και θα πραγματοποιηθεί συμβολική δεντροφύτευση.

Μέσω των δράσεων των Κυπρίων Φοιτητών, αποστέλλεται το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, ότι ο Ελληνισμός είναι ένας και αδιαίρετος. Το Καστελλόριζο και η Κύπρος αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια του Ελληνισμού και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζονται από το ελλαδικό κράτος. Αν οι πολιτικοί αρχηγοί δεν λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για την ουσιαστική στήριξη του Καστελλορίζου, ο κυπριακός Ελληνισμός οφείλει να διαφυλάξει την ελληνική εθνική ταυτότητα του νησιού και να εδραιώσει τη σύνδεση των δύο αλληλένδετων ελληνικών νησιών, της Κύπρου και του Καστελλορίζου.

Αποστολή Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
Καστελλόριζο 2023

Βομβαρδισμοί στη Σερβία

Στις 24 Μαρτίου 1999, πραγματοποιήθηκε ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα της ανθρωπότητας που κόστισε τη ζωή σε περίπου 2 χιλιάδες ανθρώπους, μεταξύ αυτών και 89 παιδιά. Ήταν η μέρα που ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί του Βελιγραδίου, οι οποίοι ολοκληρώθηκαν 78 μέρες μετά, στις 10 Ιουνίου και θεωρούνται η μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση στην Ευρώπη από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αφού βομβαρδίστηκαν όλες οι γιουγκοσλαβικές πρωτεύουσες. Η επιχείρηση έφερε το όνομα «ευσπλαχνικός άγγελος». Φαίνεται, πως οι «φίλοι» μας οι δυτικοί έχουν διαφορετικό τρόπο αντίληψης του όρου «ευσπλαχνία».

Αφορμή για τους βομβαρδισμούς ήταν η αποτυχία των συνομιλιών μεταξύ των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων και του Σέρβου ηγέτη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, σχετικά με το καθεστώς αυτονομίας του Κοσσυφοπεδίου. Επίσημα, η επίθεση ξεκίνησε με σκοπό την «προστασία» των αλβανόφωνων πληθυσμών του Κοσσυφοπεδίου από τον «χασάπη» Μιλόσεβιτς, ασχέτως του γεγονότος ότι ο «νέος Χίτλερ», όπως αποκαλούταν, αθωώθηκε μετά θάνατον για τις υποτιθέμενες «γενοκτονίες» που διέπραξε. Αντιθέτως, οι ΗΠΑ και οι δυτικοί με τους βομβαρδισμούς δολοφόνησαν αρκετούς αλβανόφωνους κατοίκους της περιοχής. Ο Μιλόσεβιτς χρησιμοποιήθηκε, έτσι ώστε να δοθεί η κατάλληλη αφορμή για να δημιουργηθεί το Κόσσυφοπέδιο.

Στην πραγματικότητα, το μόνο που ήθελαν οι δυτικοί ήταν να υποτάξουν την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Πρότειναν την είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ελεύθερη και απεριόριστη διάβαση και ανεμπόδιστη πρόσβαση στη χώρα. Ο ίδιος ο Μιλόσεβιτς αρνήθηκε την υποταγή της χώρας του στη παγκόσμια συμμαχία που είχε ως σκοπό την καταδυνάστευση του πλανήτη και την είσοδο σε μια νέα εποχή «παγκοσμιοποίησης». Ο ίδιος ο τότε διοικητής του ΝΑΤΟ, Στρατηγός Γουέσλι Κλαρκ, αποκάλυψε αργότερα ότι το ΝΑΤΟ προετοιμαζόταν για αυτή την επίθεση από τον Ιούνιο του 1998.

Το ΝΑΤΟ δεν βομβάρδισε απλά τη Σερβία. Τη μετέτρεψε σε ένα ερημοχώρι. Μετά το τέλος των 78 ημερών βομβαρδισμού, η Γιουγκοσλαβία αποτελούσε ένα βομβαρδισμένο τοπίο και έπρεπε να ξαναφτιαχτεί από τη ρίζα. Καταστράφηκαν μνημεία, νοσοκομεία, σχολεία, για τα οποία ποτέ δεν δόθηκαν αποζημιώσεις. Η Σερβική Κυβέρνηση εκτίμησε ότι οι υλικές ζημιές έφταναν περίπου τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια. Βρέθηκαν κεφαλές από πυραύλους απεμπλουτισμένου ουρανίου που είναι ραδιενεργό στοιχείο. Μέχρι και σήμερα, στη χώρα εκτιμάται ότι προκλήθηκαν περίπου 10 χιλιάδες θάνατοι από καρκίνο λόγω των βομβαρδισμών.

Για να αποδεχθεί το ΝΑΤΟ να σταματήσει τους ανελέητους βομβαρδισμούς, έπρεπε να υπογραφεί η συμφωνία του Κουμάνοβο που προέβλεπε την ανάπτυξη «ειρηνευτικών δυνάμεων» στο Κοσσυφοπέδιο, υπό την ηγεσία του ΟΗΕ. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ψήφισε την απόφαση 1244/1999 στις 11 Ιουνίου 1999, που προέβλεπε την σχετική ανάπτυξη των στρατιωτών, παρά την αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου, ως αναπόσπαστο κομμάτι της Σερβίας. Τα συγκεκριμένα γεγονότα και οι βίαιες εκδιώξεις του σερβικού πληθυσμού από το Κοσσυφοπέδιο οδήγησαν στην μονομερή ανακήρυξη του Κοσσυφοπεδίου ως ανεξάρτητου κράτους το 2008. Το μόρφωμα αυτό αναγνωρίστηκε από τις ΗΠΑ και όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πλην της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Κύπρου, της Σλοβακίας και της Ρουμανίας.

Το γεγονός ότι το καθεστώς της τότε Γιουγκοσλαβίας δεν παρείχε στις ΗΠΑ την άνεση να τη μετατρέψει σε προτεκτοράτο, την καθιστούσε αυτόματα κίνδυνο. Έτσι, οι ΗΠΑ χρειάζονταν ένα «εύπλαστο» προτεκτοράτο στην περιοχή, το οποίο δεν τους το παρείχε η τότε Γιουγκοσλαβία, και η δημιουργία του Κοσσυφοπεδίου υπό την προστασία του ΝΑΤΟ και των δυτικών θεωρείτο ιδανική περίπτωση για τους «φιλεύσπλαχνους» δυτικούς.

Το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί εκ αρχαιοτάτων χρόνων ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για τη Σερβία, που οι Αλβανοί εποφθαλμιούν εδώ και χρόνια. Με τη βίαιη «μετατροπή» του πληθυσμού της περιοχής σε Αλβανούς, προσπάθησαν να την αλλοιώσουν δημογραφικά και έτσι μετά τους βομβαρδισμούς ήταν ευκολότερη η εφαρμογή του «καθεστώτος αυτονομίας», που μετέπειτα μετατράπηκε σε «ανεξάρτητο κράτος» και είναι πιθανό κάποια στιγμή να μετατραπεί σε προσαρτημένο κομμάτι της Αλβανίας.

Εμείς, στηρίζουμε το ομόθρησκο έθνος της Σερβίας που χτυπήθηκε βάναυσα από τη δυτική συμμαχία, ενώ εδώ και χρόνια βάλλεται από μια συστημική προπαγάνδα, ούτως ώστε να αποδειχθεί το Κοσσυφοπέδιο ως ανεξάρτητο κράτος με ή χωρίς ανταλλάγματα. Για εμάς δεν υπάρχει κανένα δίλημμα. Το Κοσσυφοπέδιο είναι Σερβία και η μόνη λύση είναι η επαναφορά του επί σερβικής κυριαρχίας. Η ΝΑΤΟϊκή επέμβαση δεν είχε κανένα «ανθρωπιστικό χαρακτήρα» όπως ήθελαν να της αποδοθεί. Αντιθέτως, κόστισε τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους, ενώ δημιούργησε ένα απαράδεκτο έκτρωμα στα νότια της Σερβίας όμοιο του ψευδοκράτους στην κατεχόμενη Κύπρο.

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης

Διπλή εμφάνιση της σημαίας της ντροπής στο Μπαχρέιν

Συνεχίζονται οι προσπάθειες αναγνώρισης του ψευδοκράτους μέσω μικρών και «αθώων» κινήσεων προβολής του. Η λεγόμενη «τδβκ» χρησιμοποιεί ορισμένα μέσα επιβολής επιχειρώντας να ασκήσει υπόγεια πίεση και θέλοντας να αποκτήσει κύρος, χωρίς να κινήσει υποψίες, προκειμένου να αναγνωριστεί εμμέσως. Οι αξιώσεις της αυτές θα μπορούν μελλοντικά να εξασφαλίσουν την οριστική και επίσημη αναγνώριση του παράνομου «κρατιδίου» που εδράζεται πάνω στα κατεχόμενα εδάφη μας.

Καταρχάς, στις δοκιμές της φόρμουλα Ένα στο Μπαχρέιν, διαπιστώθηκε ότι το κράνος του Γερμανού Παγκόσμιου Πρωταθλητή της Φόρμουλα 1, Σεμπάστιαν Φέτελ, έφερε τη σημαία του ψευδοκράτους, στην προσπάθεια του αθλητή να απεικονίσει στη στολή του όλες τις σημαίες των κρατών που είναι ενάντια στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

O πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μηχανοκίνητου Αθλητισμού Ελλάδας, Δημήτρης Μιχελακάκης, απέστειλε ανοιχτή επιστολή στον πρωταθλητή και στην FIA, στην οποία αναφέρθηκε στην εισβολή και στη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου από το 1974, εστιάζοντας στην ανακήρυξη του παράνομου – μη αναγνωρισμένου μορφώματος στο βόρειο τμήμα του νησιού. Παραλληλίστηκε μάλιστα η κατάσταση και με τα δεδομένα στην Ουκρανία, την οποία ήθελε να υπερασπιστεί ο Γερμανός πιλότος. Ζητήθηκε η αφαίρεση της σημαίας ώστε να μην θίγει ο πρωταθλητής «Κυπρίους και Έλληνες ζωντανούς και νεκρούς», ούτως ώστε να προβληθεί ορθά το μήνυμά του για την Ουκρανία. Υπήρξε άμεση ανταπόκριση, με τον εκπρόσωπο της Άστον Μάρτιν να επιβεβαιώνει την αφαίρεση της σημαίας της ντροπής από το κράνος.

Επιπλέον, ο Κυπριακός Σύνδεσμος Αυτοκινήτου προέβη σε καταδικαστική ανακοίνωση σχετικά με το θέμα, ως ο μοναδικός εκπρόσωπος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου (FIA) σε ολόκληρη την Κύπρο. Ο ΚΣΑ προχώρησε και σε καταγγελία στο νομικό τμήμα της Ομοσπονδίας κατά του Φέτελ, απαίτησε την άμεση απόσυρση της σημαίας και την επιβολή ποινής τόσο στον ίδιο όσο και στην ομάδα του.

Ένα ακόμα τέτοιο συμβάν, έλαβε χώρα στο Μπαχρέιν, με την ανάρτηση σημαίας του ψευδοκράτους σε αίθουσα συνεδρίασης, στο πλαίσιο των εργασιών της 146ης Συνέλευσης της Διακοινοβουλευτικής Ένωσης στο Μπαχρέιν. Η κυπριακή αντιπροσωπεία στη Συνέλευση, αντέδρασε επί τόπου και απέστειλε, την περασμένη Δευτέρα 13 Μαρτίου, επιστολή διαμαρτυρίας στον Πρόεδρο του Συμβουλίου Αντιπροσώπων της φιλοξενούσας χώρας, Αχμέτ Μπιν Σαλμάν Αλ Μουσαλάμ.

Ενημερωθείσα για το περιστατικό, η Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής έστειλε αυθημερόν επιστολή στον κύριο Αλ Μουσαλάμ, στην οποία υποστήριζε ότι η εν λόγω ενέργεια «αντίκειται στο διεθνές δίκαιο και στα ψηφίσματα 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ» και ότι πρόκειται για προσπάθειες απόκτησης κύρους για την αναγνώριση του ψευδοκράτους, υπογραμμίζοντας πως «τα κοινοβούλια-μέλη της Διακοινοβουλευτικής Ένωσης, δεν μπορούν να παραβιάζουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ». Ζητούσε, επιπλέον, από το Μπαχρέιν να δεσμευτεί ότι δεν θα επαναληφθούν τέτοια περιστατικά στο μέλλον.

Δύο ημέρες μετά, την Πέμπτη 15 Μαρτίου, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Αντιπροσώπων του Μπαχρέιν, απέστειλε απαντητική επιστολή στην Πρόεδρο της Βουλής, στην οποία ξεκαθάριζε ότι επρόκειτο για «μη σκόπιμο λάθος» και ότι «το Βασίλειο του Μπαχρέιν αντιτίθεται σε οιαδήποτε παραβίαση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ». Εξέφραζε τη λύπη του για το συμβάν και διαβεβαίωνε ότι οι στενές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, δεν θα διαταραχθούν εξαιτίας του γεγονότος.

Στην επιστολή της κυρίας Αννίτας Δημητρίου αντέδρασε ο λεγόμενος «πρόεδρος» της ψευδοβουλής, Ζορλού Τορέ, με γραπτή του δήλωση, στην οποία ισχυρίστηκε ότι «αν και η επιστολή αποτελεί συνήθη εκδήλωση της μισαλλοδοξίας της ελληνοκυπριακής ηγεσίας έναντι των Τουρκοκυπρίων, δεν έχει καμία αξία. Μια τέτοια συμπεριφορά είναι επιζήμια για τις διαπραγματεύσεις». Εν συνεχεία, ο κ. Τορέ κατέγραψε τις αδιάλλακτες τουρκικές θέσεις στο Κυπριακό, δηλαδή την επιθυμία τους για λύση δύο κρατών, ενώ, υποστήριξε ότι «υπάρχει μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη τδβκ, την οποία ο τουρκοκυπριακός λαός έχει ανακηρύξει ασκώντας το δικαίωμά του στην αυτοδιάθεση».

Είναι άξιο απορίας ο τρόπος που καταφέρνει με τόση ευκολία να εμφανίζεται σε παγκόσμιες διοργανώσεις ένα παράνομο ψευδοκράτος. Οι αιφνίδιες εμφανίσεις του γίνονται όλο και πιο συχνές, κάτι που ενισχύει την ανάγκη για άμεση κινητοποίηση από μέρους μας και αποτροπή τους. Επίσης, όταν αυτές συμβαίνουν, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να περνούν απαρατήρητες, εφόσον η αποδοχή τους θα επιτρέψει την επανάληψή τους, αυξάνοντας έτσι τη συχνότητά τους. Ορθώς υπήρξαν αντιδράσεις στην προκειμένη περίπτωση, αλλά είμαστε ενάντιοι στη γενικότερη πολιτική που ακολουθεί η ΚΔ, δηλαδή στην ομοσπονδιακή προσέγγιση λύσης του Κυπριακού.

Όσο για την «απογοήτευση» της τουρκικής πλευράς που συνοδεύτηκε, «τυχαία», από την επισύναψη των τουρκικών αξιώσεων για λύση δύο κρατών, είναι εμφανές ότι δεν χρήζει εξέτασης. Για ακόμα μια φορά, αποδεικνύεται η προσπάθεια άσκησης πίεσης της τ/κ και τουρκικής πολιτικής που αποσκοπεί στην πραγματοποίηση υποχωρήσεων από πλευράς ΚΔ, στο παζάρι για την τύχη του νησιού μας.

Ως Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης, επιθυμούμε την αμαύρωση ακόμα και της ελάχιστης αξίας που έχει καταφέρει να κατακτήσει, όπως φαίνεται, το παράνομο αυτό μόρφωμα. Μένουμε πιστοί στις αρχές μας και καταδικάζουμε τις ύποπτες ενέργειές του, διεκδικώντας μόνο το δίκιο, τη διάλυσή του και τον τερματισμό της κατοχής. Την πραγματική Απελευθέρωση του νησιού μας!

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης