Easter Rising

Στις 24 Απριλίου 1916, ανήμερα της Μεγάλης Δευτέρας των καθολικών, ξεσπά η πρώτη καταγεγραμμένη εξέγερση των Ιρλανδών κατά της Βρετανικής Αποικιοκρατίας. Η εξέγερση έμεινε γνωστή στην ιστορία ως Εξέγερση του Πάσχα (Easter Rising). Ο Ιρλανδός ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κινήματος της Ιρλανδίας, ηγέτης του Ιρλανδικού Στρατού των Πολιτών (Irish Citizens Army) James Connoly, ήταν ο στρατιωτικός ηγέτης της Επανάστασης και έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους μεγαλύτερους Ήρωες της Ιρλανδικής ιστορίας. Το Easter Rising κράτησε για 6 μόλις μέρες, αφού λόγω έλλειψης οπλισμού και των υπεράριθμων βρετανικών δυνάμεων αναγκάστηκαν να παραδοθούν στις 29 Απριλίου 1916 στις Βρετανικές κατοχικές δυνάμεις. Σκοποί του Κινήματος ήταν απλοί και αγνοί. Ζήτησαν το αναφαίρετο δικαίωμα των λαών στην Αυτοδιάθεση, αφού ήθελαν μια ενωμένη Ιρλανδία που δεν θα είναι κάτω από τη κατοχή του Ηνωμένου Βασιλείου.

Το κίνημα, προτού ξεκινήσει τη δράση του, ζήτησε βοήθεια από τη Γερμανία. Αυτή αποδέχτηκε να στείλει ένα πλοίο γεμάτο με όπλα και εκρηκτικές ύλες, κυρίως για να κτυπήσει το Ηνωμένο Βασίλειο, αφού βρίσκονταν στα μέσα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το πλοίο όμως πιάστηκε στις 22 Απριλίου από τις Βρετανικές Αρχές, δύο μέρες πριν την έναρξη του Αγώνα των Ιρλανδών και τα όπλα κατασχέθηκαν. Οι ηγέτες του κινήματος αποφάσισαν να προχωρήσουν στην έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού τους Αγώνα παρ’ όλες τις δυσκολίες που τους προέκυψαν. Μπορεί να γνώριζαν πως θα ήταν πολύ δύσκολες οι συνθήκες, αφού θα πάλευαν με λιγοστά όπλα, όμως είχαν για σύμμαχο την αστείρευτη θέληση τους για Ελευθερία.

Με μόλις δύο χιλιάδες άτομα περίπου από την παραστρατιωτική οργάνωση Ιρλανδική Δημοκρατική Αδελφότητα, μέλη των Ιρλανδών Εθελοντών, από τον Ιρλανδικό Στρατό των Πολιτών και από την Cumann na mBan, που ήταν Ιρλανδική γυναικεία παραστρατιωτική οργάνωση, ξεκίνησαν αυτό το πολύ δύσκολο έργο που τους ανατέθηκε. Ο Αγώνας ξεκίνησε στο Δουβλίνο και αρχικός στόχος ήταν η κατάληψη σημαντικών κτηρίων με σκοπό την αποκοπή βοήθειας από τη Βρετανία.

Αρχικά, κατέλαβαν το Γενικό Ταχυδρομείο στο οποίο ανέγειραν δύο Ιρλανδικές σημαίες της Δημοκρατίας και ακολούθως ο Ιρλανδός πολιτικός Patrick Pearse, αναφώνησε τη Διακήρυξη της Ιρλανδικής Δημοκρατίας, στην οποία αποκαλούνταν ως «Προσωρινή Κυβέρνηση της Ιρλανδικής Δημοκρατίας», όνομα από το οποίο προέκυψε αργότερα ο «Προσωρινός Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός». Επίσης, προκηρύξεις κολλήθηκαν στους τοίχους, ενώ μοιράζονταν και στον κόσμο από μικρά παιδιά, νεολαία των Ιρλανδών Εθελοντών.

Έγινε μια προσπάθεια να καταλάβουν το Κάστρο του Δουβλίνου και εκεί έπεσε ένας Βρετανός αστυνομικός, που προσπάθησε να τους σταματήσει. Ήταν επίσημα ο πρώτος νεκρός της Επανάστασης. Οι Επαναστάτες ήταν πολύ περισσότεροι από τους φρουρούς του κάστρου, αλλά μετά από αναληθείς πληροφορίες πως το κάστρο ήταν βαριά φρουρούμενο και μετά από μερικούς πυροβολισμούς που έπεσαν, οι Επαναστάτες εγκατέλειψαν γρήγορα το σχέδιο κατάληψης του κάστρου, καθώς λανθασμένα θεώρησαν πως δεν μπορούσαν να το καταλάβουν και επέστρεψαν στο Δημαρχείο της πόλης που είχαν ήδη καταλάβει.

Λόγω του ότι δεν κατέλαβαν όλα τα κύρια λιμάνια και σιδηροδρομικούς σταθμούς της πόλης, η τελική κάθοδος των Βρετανών ήταν αναπόφευκτη. Έτσι, την Τρίτη 26 Απριλίου διατάχθηκε στρατιωτικός νόμος στην Ιρλανδία από τον «Άρχοντα» της Ιρλανδίας και κατέφθασε στην πόλη ο Ταξίαρχος William Lowe με μόλις 1269 στρατιώτες, θεωρώντας πως η καταστολή της Επανάστασης θα ήταν πολύ εύκολη. Μια ομάδα Βρετανών κατέλαβε δύο ψηλές πολυκατοικίες δίπλα από μία στρατηγικής σημασίας περιοχή του Δουβλίνου και με αυτόματα όπλα και βαρύ πυροβολικό έπιασε απροετοίμαστους τους Ιρλανδούς, οι οποίοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας πέρασε ο Patrick Pearse με μικρή συνοδεία και μίλησε σε ένα μεγάλο πλήθος λαού καλώντας τους να στηρίξουν την Επανάσταση.

Την Τετάρτη το απόγευμα, οι Βρετανοί συνέλαβαν διάφορους Ιρλανδούς λόγιους της εποχής που προσπάθησαν να σταματήσουν τον πόλεμο και το επόμενο πρωί, τους εκτέλεσαν χωρίς προφανή λόγο. Την Πέμπτη κτυπήθηκε στο γόνατο ο James Connoly, αλλά με τεράστια ανδρεία αποφάσισε να συνεχίσει να ηγείται, μη μπορώντας να περπατήσει. Την Παρασκευή, κατέφθασε ο Βρετανός Στρατηγός John Maxwell με 16 χιλιάδες στρατεύματα και ξεκίνησε να βομβαρδίζει παντού το Δουβλίνο, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν πολλοί Επαναστάτες αλλά και άμαχοι, με τους πρώτους να υποχωρούν σε ένα από τα τελευταία στρατηγικά οχυρά τους. Κατά την υποχώρηση, σκοτώθηκε ο The’ ORahilly, ο μοναδικός Ιρλανδός ηγέτης που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της Επανάστασης.

Το Σάββατο, ενώ οι Επαναστάτες ετοίμαζαν έξοδο με πυρά για να καταλάβουν καινούρια θέση, ο Patrick Pearse αποφάσισε πως το μόνο που θα κατάφερνε ήταν να σκοτωθούν περισσότεροι απλοί πολίτες και αποφάσισε μαζί με τους υπόλοιπους αρχηγούς να παραδοθούν χωρίς όρους. Το κείμενο παράδοσης έλεγε: «Με σκοπό να αποτρέψουμε την περαιτέρω σφαγή των κατοίκων του Δουβλίνου και την ελπίδα να σώσουμε τη ζωή των πιστών ακόλουθων μας, τώρα ανέλπιδοι και περικυκλωμένοι, τα μέλη της Προσωρινής Κυβέρνησης, αποφάσισαν την χωρίς όρους παράδοση για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες». Αμέσως μετά την παράδοση, ο John Maxwell διορίστηκε προσωρινά Κυβερνήτης της Ιρλανδίας και μια σειρά από συλλήψεις και εκτελέσεις μόλις είχαν ξεκινήσει με διαταγές του ιδίου.

Μέσα σε 10 μέρες είχαν εκτελεστεί 14 ηγέτες του Κινήματος στη στρατιωτική φυλακή Kilmainham Gaol, με πρώτο τον προσωρινό ηγέτη της Ιρλανδίας, Patrick Pearse και τελευταίο τον στρατιωτικό αρχηγό του Κινήματος, James Connoly, στις 12 Μαΐου 1916 που εκτελέστηκε ενώ ήταν ανήμπορος να περπατήσει. Οι μόνοι ηγέτες που τους χαρίστηκε η ζωή ήταν η Constance Markievicz, αρχηγός της Cumann na mBan, που ζήτησε η ίδια να φυλακιστεί μαζί με τους συναγωνιστές της και της χαρίστηκαν επειδή ήταν γυναίκα και ο Eamon De Valera, που έζησε λόγω της Αμερικανικής του υπηκοότητας.

Η θυσία αυτών των ανθρώπων δεν έγινε χωρίς λόγο. Ήταν η μαγιά που μπόλιασε το αίμα των Ιρλανδών για να τους υπενθυμίσει πως είναι υπό κατοχή. Η Ελευθερία είναι ένα ιδανικό που δεν μπορεί να ληφθεί χωρίς Αγώνες. Οι Ήρωες αυτοί, ανακηρύχτηκαν μάρτυρες από το, μετέπειτα Ελεύθερο Ιρλανδικό Κράτος. Αν δεν αποφάσιζαν αυτοί οι νέοι άνθρωποι, εκείνη τη Δευτέρα του Πάσχα να επαναστατήσουν, απέναντι στην τεράστια Βρετανική Αυτοκρατορία, η Ιρλανδική Δημοκρατία πολύ πιθανόν να μην υπήρχε ποτέ. Το Easter Rising θεωρείται πρόδρομος του Ιρλανδικού Αγώνα για Ανεξαρτησία που ξεκίνησε στις 21 Ιανουαρίου 1919, τρία σχεδόν χρόνια μετά.

Εμείς, ως νέοι με βαθιά ριζωμένα μέσα μας τα ιδανικά της Ελευθερίας και με συμπόνια για όλους τους λαούς που δεινοπαθούν, επιζητώντας το δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης, τιμούμε τους ήρωες που πέθαναν με σκοπό να δουν την πατρίδα τους ελεύθερη. Από τον βρετανικό ζυγό υποφέραμε και εμείς και ακόμα υποφέρουμε. Οι εκτελέσεις, οι δολοφονίες απλών πολιτών, τα βασανιστήρια είναι βαρβαρότητες γνώριμες στον Ελληνισμό της Κύπρου. Οπότε, εμείς οφείλουμε να σεβόμαστε όσους έπεσαν για την Ελευθερία της πατρίδας τους και για να αντιμετωπίσουν την καταπίεση που επιδέχονταν από τους Βρετανούς.

«Οι άνθρωποι πεθαίνουν, οι Ιδέες ποτέ.»

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης

Easter Rising

Στις 24 Απριλίου 1916, ανήμερα της Μεγάλης Δευτέρας των καθολικών, ξεσπά η πρώτη καταγεγραμμένη εξέγερση των Ιρλανδών κατά της Βρετανικής Αποικιοκρατίας. Η εξέγερση έμεινε γνωστή στην ιστορία ως Εξέγερση του Πάσχα (Easter Rising). Ο Ιρλανδός ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κινήματος της Ιρλανδίας, ηγέτης του Ιρλανδικού Στρατού των Πολιτών (Irish Citizens Army) James Connoly, ήταν ο στρατιωτικός ηγέτης της Επανάστασης και έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους μεγαλύτερους Ήρωες της Ιρλανδικής ιστορίας. Το Easter Rising κράτησε για 6 μόλις μέρες, αφού λόγω έλλειψης οπλισμού και των υπεράριθμων βρετανικών δυνάμεων αναγκάστηκαν να παραδοθούν στις 29 Απριλίου 1916 στις Βρετανικές κατοχικές δυνάμεις. Σκοποί του Κινήματος ήταν απλοί και αγνοί. Ζήτησαν το αναφαίρετο δικαίωμα των λαών στην Αυτοδιάθεση, αφού ήθελαν μια ενωμένη Ιρλανδία που δεν θα είναι κάτω από τη κατοχή του Ηνωμένου Βασιλείου.

Το κίνημα, προτού ξεκινήσει τη δράση του, ζήτησε βοήθεια από τη Γερμανία. Αυτή αποδέχτηκε να στείλει ένα πλοίο γεμάτο με όπλα και εκρηκτικές ύλες, κυρίως για να κτυπήσει το Ηνωμένο Βασίλειο, αφού βρίσκονταν στα μέσα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το πλοίο όμως πιάστηκε στις 22 Απριλίου από τις Βρετανικές Αρχές, δύο μέρες πριν την έναρξη του Αγώνα των Ιρλανδών και τα όπλα κατασχέθηκαν. Οι ηγέτες του κινήματος αποφάσισαν να προχωρήσουν στην έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού τους Αγώνα παρ’ όλες τις δυσκολίες που τους προέκυψαν. Μπορεί να γνώριζαν πως θα ήταν πολύ δύσκολες οι συνθήκες, αφού θα πάλευαν με λιγοστά όπλα, όμως είχαν για σύμμαχο την αστείρευτη θέληση τους για Ελευθερία.

Με μόλις δύο χιλιάδες άτομα περίπου από την παραστρατιωτική οργάνωση Ιρλανδική Δημοκρατική Αδελφότητα, μέλη των Ιρλανδών Εθελοντών, από τον Ιρλανδικό Στρατό των Πολιτών και από την Cumann na mBan, που ήταν Ιρλανδική γυναικεία παραστρατιωτική οργάνωση, ξεκίνησαν αυτό το πολύ δύσκολο έργο που τους ανατέθηκε. Ο Αγώνας ξεκίνησε στο Δουβλίνο και αρχικός στόχος ήταν η κατάληψη σημαντικών κτηρίων με σκοπό την αποκοπή βοήθειας από τη Βρετανία.

Αρχικά, κατέλαβαν το Γενικό Ταχυδρομείο στο οποίο ανέγειραν δύο Ιρλανδικές σημαίες της Δημοκρατίας και ακολούθως ο Ιρλανδός πολιτικός Patrick Pearse, αναφώνησε τη Διακήρυξη της Ιρλανδικής Δημοκρατίας, στην οποία αποκαλούνταν ως «Προσωρινή Κυβέρνηση της Ιρλανδικής Δημοκρατίας», όνομα από το οποίο προέκυψε αργότερα ο «Προσωρινός Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός». Επίσης, προκηρύξεις κολλήθηκαν στους τοίχους, ενώ μοιράζονταν και στον κόσμο από μικρά παιδιά, νεολαία των Ιρλανδών Εθελοντών.

Έγινε μια προσπάθεια να καταλάβουν το Κάστρο του Δουβλίνου και εκεί έπεσε ένας Βρετανός αστυνομικός, που προσπάθησε να τους σταματήσει. Ήταν επίσημα ο πρώτος νεκρός της Επανάστασης. Οι Επαναστάτες ήταν πολύ περισσότεροι από τους φρουρούς του κάστρου, αλλά μετά από αναληθείς πληροφορίες πως το κάστρο ήταν βαριά φρουρούμενο και μετά από μερικούς πυροβολισμούς που έπεσαν, οι Επαναστάτες εγκατέλειψαν γρήγορα το σχέδιο κατάληψης του κάστρου, καθώς λανθασμένα θεώρησαν πως δεν μπορούσαν να το καταλάβουν και επέστρεψαν στο Δημαρχείο της πόλης που είχαν ήδη καταλάβει.

Λόγω του ότι δεν κατέλαβαν όλα τα κύρια λιμάνια και σιδηροδρομικούς σταθμούς της πόλης, η τελική κάθοδος των Βρετανών ήταν αναπόφευκτη. Έτσι, την Τρίτη 26 Απριλίου διατάχθηκε στρατιωτικός νόμος στην Ιρλανδία από τον «Άρχοντα» της Ιρλανδίας και κατέφθασε στην πόλη ο Ταξίαρχος William Lowe με μόλις 1269 στρατιώτες, θεωρώντας πως η καταστολή της Επανάστασης θα ήταν πολύ εύκολη. Μια ομάδα Βρετανών κατέλαβε δύο ψηλές πολυκατοικίες δίπλα από μία στρατηγικής σημασίας περιοχή του Δουβλίνου και με αυτόματα όπλα και βαρύ πυροβολικό έπιασε απροετοίμαστους τους Ιρλανδούς, οι οποίοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας πέρασε ο Patrick Pearse με μικρή συνοδεία και μίλησε σε ένα μεγάλο πλήθος λαού καλώντας τους να στηρίξουν την Επανάσταση.

Την Τετάρτη το απόγευμα, οι Βρετανοί συνέλαβαν διάφορους Ιρλανδούς λόγιους της εποχής που προσπάθησαν να σταματήσουν τον πόλεμο και το επόμενο πρωί, τους εκτέλεσαν χωρίς προφανή λόγο. Την Πέμπτη κτυπήθηκε στο γόνατο ο James Connoly, αλλά με τεράστια ανδρεία αποφάσισε να συνεχίσει να ηγείται, μη μπορώντας να περπατήσει. Την Παρασκευή, κατέφθασε ο Βρετανός Στρατηγός John Maxwell με 16 χιλιάδες στρατεύματα και ξεκίνησε να βομβαρδίζει παντού το Δουβλίνο, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν πολλοί Επαναστάτες αλλά και άμαχοι, με τους πρώτους να υποχωρούν σε ένα από τα τελευταία στρατηγικά οχυρά τους. Κατά την υποχώρηση, σκοτώθηκε ο The’ ORahilly, ο μοναδικός Ιρλανδός ηγέτης που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της Επανάστασης.

Το Σάββατο, ενώ οι Επαναστάτες ετοίμαζαν έξοδο με πυρά για να καταλάβουν καινούρια θέση, ο Patrick Pearse αποφάσισε πως το μόνο που θα κατάφερνε ήταν να σκοτωθούν περισσότεροι απλοί πολίτες και αποφάσισε μαζί με τους υπόλοιπους αρχηγούς να παραδοθούν χωρίς όρους. Το κείμενο παράδοσης έλεγε: «Με σκοπό να αποτρέψουμε την περαιτέρω σφαγή των κατοίκων του Δουβλίνου και την ελπίδα να σώσουμε τη ζωή των πιστών ακόλουθων μας, τώρα ανέλπιδοι και περικυκλωμένοι, τα μέλη της Προσωρινής Κυβέρνησης, αποφάσισαν την χωρίς όρους παράδοση για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες». Αμέσως μετά την παράδοση, ο John Maxwell διορίστηκε προσωρινά Κυβερνήτης της Ιρλανδίας και μια σειρά από συλλήψεις και εκτελέσεις μόλις είχαν ξεκινήσει με διαταγές του ιδίου.

Μέσα σε 10 μέρες είχαν εκτελεστεί 14 ηγέτες του Κινήματος στη στρατιωτική φυλακή Kilmainham Gaol, με πρώτο τον προσωρινό ηγέτη της Ιρλανδίας, Patrick Pearse και τελευταίο τον στρατιωτικό αρχηγό του Κινήματος, James Connoly, στις 12 Μαΐου 1916 που εκτελέστηκε ενώ ήταν ανήμπορος να περπατήσει. Οι μόνοι ηγέτες που τους χαρίστηκε η ζωή ήταν η Constance Markievicz, αρχηγός της Cumann na mBan, που ζήτησε η ίδια να φυλακιστεί μαζί με τους συναγωνιστές της και της χαρίστηκαν επειδή ήταν γυναίκα και ο Eamon De Valera, που έζησε λόγω της Αμερικανικής του υπηκοότητας.

Η θυσία αυτών των ανθρώπων δεν έγινε χωρίς λόγο. Ήταν η μαγιά που μπόλιασε το αίμα των Ιρλανδών για να τους υπενθυμίσει πως είναι υπό κατοχή. Η Ελευθερία είναι ένα ιδανικό που δεν μπορεί να ληφθεί χωρίς Αγώνες. Οι Ήρωες αυτοί, ανακηρύχτηκαν μάρτυρες από το, μετέπειτα Ελεύθερο Ιρλανδικό Κράτος. Αν δεν αποφάσιζαν αυτοί οι νέοι άνθρωποι, εκείνη τη Δευτέρα του Πάσχα να επαναστατήσουν, απέναντι στην τεράστια Βρετανική Αυτοκρατορία, η Ιρλανδική Δημοκρατία πολύ πιθανόν να μην υπήρχε ποτέ. Το Easter Rising θεωρείται πρόδρομος του Ιρλανδικού Αγώνα για Ανεξαρτησία που ξεκίνησε στις 21 Ιανουαρίου 1919, τρία σχεδόν χρόνια μετά.

Εμείς, ως νέοι με βαθιά ριζωμένα μέσα μας τα ιδανικά της Ελευθερίας και με συμπόνια για όλους τους λαούς που δεινοπαθούν, επιζητώντας το δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης, τιμούμε τους ήρωες που πέθαναν με σκοπό να δουν την πατρίδα τους ελεύθερη. Από τον βρετανικό ζυγό υποφέραμε και εμείς και ακόμα υποφέρουμε. Οι εκτελέσεις, οι δολοφονίες απλών πολιτών, τα βασανιστήρια είναι βαρβαρότητες γνώριμες στον Ελληνισμό της Κύπρου. Οπότε, εμείς οφείλουμε να σεβόμαστε όσους έπεσαν για την Ελευθερία της πατρίδας τους και για να αντιμετωπίσουν την καταπίεση που επιδέχονταν από τους Βρετανούς.

«Οι άνθρωποι πεθαίνουν, οι Ιδέες ποτέ.»

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης

1η Απριλίου 1955

«Με την βοήθειαν τού Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου τού Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα διά την αποτίναξιν τού Αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίον μάς κατέλιπαν οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην: “Η τάν ή επί τάς”.»

Έτσι λοιπόν, κάποια απειροπόλεμα παιδιά, πριν 69 χρόνια, έχοντας τις αξίες και τα ιδανικά πάνω απ’ όλα, έσπευσαν να ενταχθούν στην Ε.Ο.Κ.Α, έτοιμα να θυσιάσουν ακόμα και την ζωή τους στον βωμό της πατρίδας, της τιμής και της Ένωσης.

1η Απριλίου 1955. Μία μέρα που γεμίζει περηφάνια τον απανταχού Ελληνισμό, μια μέρα που στη θύμησή της μας διαπερνά ρίγος συγκίνησης. Σαν σήμερα ξεκίνησε στην Κύπρο ο παλλαϊκός ξεσηκωμός του κυπριακού λαού και ο ένοπλος Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α εναντίον των Άγγλων κατακτητών, με στόχο την πολυπόθητη Ένωση της νήσου μας με την γλυκιά μάνα Ελλάδα. Μία εξέγερση η οποία δίκαια χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα πιο επιτυχημένα αντάρτικα όλων των εποχών και διδάσκεται ως πρότυπο αντάρτικου σε διάφορες στρατιωτικές σχολές του κόσμου.

Μετά το δημοψήφισμα του 1950, κατά το οποίο το 95,7% του λαού ψήφισε ενυπόγραφα την Ένωση με την Ελλάδα, ο αγγλικός ζυγός, η καταπίεση και η τρομοκρατία είχαν ενταθεί σε αφάνταστο βαθμό και το μαρτυρικό μας νησί, βαθύτατα ελληνικό από την αυγή της προϊστορίας, ζούσε στιγμές αγωνίας και τρόμου. Πιστοί στις πανάρχαιες παραδόσεις μας, μία δράκα νέων αγωνιστών με τον αρχηγό τους τον στρατηγό Γεώργιο Γρίβα, τον θρυλικό «Διγενή» και την συμμετοχή όλων σχεδόν των κατοίκων του νησιού, ξεκίνησαν έναν τετραετή αγώνα (1955 -1959) που χαρακτηρίστηκε από απαράμιλλες πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας. Τριακόσιοι σαράντα αντάρτες νίκησαν έναν στρατάρχη, δύο στρατηγούς και σαράντα χιλιάδες πάνοπλους Άγγλους στρατιώτες. Όπως έγραψε και ο αιώνιος έφηβος Ευαγόρας Παλληκαρίδης στο τελευταίο του γράμμα, λίγο πριν τον απαγχονισμό του:

«Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα…».

Τότε, κάποιοι πήραν ανηφοριές, πήραν μονοπάτια, ήθελαν να βρουν τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στη λευτεριά. Τότε, αυτοί ήταν ερωτευμένοι με μία ιδέα. Ήταν ερωτευμένοι με την Ελλάδα. Γι’ αυτούς η ζωή ήταν περιττή μέσα στη σκλαβιά και την καταπίεση του δυνάστη. Γι’ αυτούς δεν είχε αξία το χρήμα και τα υλικά αγαθά.

Σήμερα, 69 χρόνια μετά, βλέπουμε μια ηγεσία και μια κοινωνία ανίκανη να σταθεί αντάξια στο χρέος απέναντι στους προγόνους και την πατρίδα μας. Εδώ και 50 χρόνια ζούμε πρόσφυγες στον ίδιο μας τον τόπο, με το 37% του εδάφους μας υπό κατοχή, με την οικονομία μας στο χείλος της καταστροφής και τον Τούρκο εισβολέα να αλωνίζει ανενόχλητος και να διεκδικεί ολοένα και περισσότερα. Η στάση των πολιτικών μας όλα αυτά τα χρόνια είναι άκρως προδοτική, αφού συνομιλούν με τον κατακτητή για μια λύση ξεπουλήματος.

Δυστυχώς, η πολιτική εξουσία συσχέτισε την ιδέα της «Ένωσις» με εθνικές και ακροδεξιές ιδέες, θέλοντας να τη θάψει για να βολευτεί με την κολοβή «ανεξαρτησία» του ’60. Από την άλλη, βλέπουμε μια νεολαία που πάντοτε αποτελούσε ορμητήριο κάθε ελληνικής δόξας να είναι υπνοτισμένη και βυθισμένη στην καλοπέραση και αδιάφορη για τις εξελίξεις στον τόπο μας. Είναι κρίμα και άδικο τόσες θυσίες να πάνε χαμένες. Οι θυσίες τους περιμένουν δικαίωση, οι ήρωές μας περιμένουν να τους τιμήσουμε όπως πραγματικά τους αξίζει, μέσα από τις πράξεις μας, μέσα από τους αγώνες που καλούμαστε να δώσουμε για το μαρτυρικό μας νησί. Εμείς ακολουθούμε πιστά αυτά που είπε ο Αρχηγός Διγενής στην τελευταία του προκήρυξη: «Με την κατάπαυσιν του μαχητικού αγώνος, η αποστολή σου δεν ετελείωσε. Τώρα αρχίζει ειρηνικός αγών διά την αξιοποίησιν όλων εκείνων, που απεκτήσαμεν με αίμα…. Ε.Ο.Κ.Α. ο Αρχηγός Διγενής».

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης

Συνεδρία Ε.Φ.Ε.Κ Θεσσαλονίκης 28/09/2023 – Απάντηση προς Προοδευτική

Για ακόμα μια φορά, τόσο κατά τη συνεδρία του Συλλόγου της Ε.Φ.Ε.Κ Θεσσαλονίκης στις 28/09/2023, όσο και από το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε η Προοδευτική, αναφέρθηκαν στο πραξικόπημα, χρησιμοποιώντας ποταπές κατηγορίες που θα χρησιμοποιούσε μόνο κάποιος ανιστόρητος.

Ακολουθώντας πιστά τις συνηθισμένες πρακτικές του κόμματός τους, αναφέρθηκαν στο πραξικόπημα, παραγνωρίζοντας τη μοναδική υπαίτιο της παράνομης τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής, που δεν είναι άλλη από την Τουρκία. Όπως αναφέρουμε και στη σχετική τοποθέτησή μας, «το Κυπριακό ζήτημα, δεν ξεκινά από τo πραξικόπημα, όπως τους συμφέρει να θεωρούν. Το πραξικόπημα ήταν η αφορμή για την εφαρμογή των τουρκικών σχεδιασμών επί της Κύπρου, που βασίζονται στις εκθέσεις του Νιχάτ Ερίμ για επανάκτηση της Κύπρου από την Τουρκία».

Παράλληλα, αναφέρονται για παραχάραξη της ιστορίας, αυτοί που τολμούν να επιρρίπτουν ευθύνες για την τουρκική εισβολή στον ένδοξο Αρχηγό της Ε.Ο.Κ.Α, Γεώργιο Γρίβα Διγενή. Δυστυχώς, για εσάς, η ιστορία είναι γραμμένη και δεν μπορεί να παραχαραχτεί από εθνομηδενιστές. Όπως αναφέρουμε και στην τοποθέτησή μας, «τέτοιες ενέργειες μόνο από ανιστόρητους μπορούν να προέρχονται, καθώς η δράση του Αρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α έδωσε ελπίδα σε έναν ολόκληρο λαό και ενσάρκωσε το όνειρο του Κυπριακού Ελληνισμού για Λευτεριά και Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα». Ο Αρχηγός Διγενής αγωνίστηκε και στερήθηκε πολεμώντας για τα δίκαια του Ελληνισμού.

Όσον αφορά το Δελτίο Τύπου το οποίο καταθέσατε, αναφέρεστε στο τέλος στις προσπάθειες που κάνετε για «απελευθέρωση και επανένωση του νησιού». Αλήθεια, για ποια απελευθέρωση μιλάτε; Πώς μπορεί να επιτευχθεί απελευθέρωση και ταυτόχρονα επανένωση; Πρόκειται για δύο έννοιες αντιφατικές. Για να γίνει επανένωση, πρέπει να υπάρχουν δύο ή περισσότερα ξεχωριστά κράτη. Στην Κύπρο αυτό δεν ισχύει. Κατανοήστε, επιτέλους, ότι το πρόβλημα που επικρατεί στο νησί μας, δεν είναι δικοινοτικό, αλλά ΕΙΣΒΟΛΗΣ και ΚΑΤΟΧΗΣ. Μια βάρβαρη εισβολή, η οποία διαπράχθηκε πριν 49 χρόνια και άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς, εκτοπισθέντες, αγνοούμενους και εγκλωβισμένους.

Βέβαια, δεν περιμέναμε τίποτα περισσότερο από αυτούς που νομιμοποιούν τη βάρβαρη εισβολή της Τουρκίας και τα τετελεσμένα της, με τη στήριξή τους στον «οδυνηρό συμβιβασμό» της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Επομένως, δεν μπορείτε να επικαλείστε ότι η Δ.Δ.Ο αποτελεί «τη μόνη εφικτή λύση που θα διασφαλίσει τα δικαιώματα του λαού της Κύπρου, με μια μόνο κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα», όπως αναφέρατε και στο Δελτίο Τύπου για την 1^η Οκτωβρίου 1960 που καταθέσατε στη Συνεδρία, από τη στιγμή που η ρατσιστική αυτή «λύση» εντείνει τις αντιθέσεις, διαχωρίζοντας τον πληθυσμό σε δύο κοινότητες, βάσει θρησκευτικών, φυλετικών και εθνολογικών κριτηρίων και ταυτόχρονα αδικεί τους Έλληνες της Κύπρου, οι οποίοι αποτελούν και την πλειοψηφία. Παράλληλα, με την εφαρμογή της «λύσης» αυτής δεν μπορούν να επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες ανεξαιρέτως στα σπίτια τους λόγω της πληθυσμιακής υπεροχής που προβλέπεται ότι θα υπάρχει σε κάθε συνιστόν κρατίδιο. Επομένως, δεν μπορούμε να επιδιώκουμε μια «λύση», που όχι μόνο δεν αποτελεί «επανένωση», αλλά αντιθέτως θα αποτελέσει την τουρκοποίηση ολόκληρου του νησιού.

Για εμάς, η μόνη εφικτή και δίκαιη λύση του Κυπριακού παραμένει η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ. Δεν πρόκειται να θυσιάσουμε τα ιδανικά με τα οποία μεγαλώσαμε στον βωμό της «επαναπροσέγγισης» και της «επανένωσης». Ούτε πρόκειται να μπούμε στη διαδικασία να απενοχοποιήσουμε την Τουρκία για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε. Αυτό, άλλωστε, το κάνουν άλλοι.

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης

Οι πρόσφατες εξελίξεις σε σχέση με τον αγωγό EastMed

Μετά την τριμερή συνεργασία, στη Λευκωσία, τον Μάρτιο του 2023, μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ έλαβαν χώρα δύο σημαντικές συναντήσεις ανάμεσα σε Κύπρο και Ισραήλ. Η πρώτη συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 11 Μαΐου 2023, μεταξύ του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη και του Πρωθυπουργού του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου. Επίκεντρο της συζήτησης αποτέλεσε για άλλη μια φορά ο αγωγός EastMed. Συγκεκριμένα, προτάθηκε από κοινού η δημιουργία ενός υποθαλάσσιου αγωγού που θα καταλήγει στην Κύπρο, και που μελλοντικά θα μπορεί να αποτελέσει κομμάτι του EastMed. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Νετανιάχου, πρόκειται για έναν αγωγό που θα μεταφέρει ποσότητα φυσικού αερίου στην Κύπρο για υγροποίηση (LNG) και έπειτα θα το εξάγει στις ευρωπαϊκές αγορές. Από τη μεριά του ο κ. Χριστοδουλίδης έκανε λόγο για τεχνικά εφικτή λύση, ούτως ώστε να υπάρχει φυσικό αέριο στην Κύπρο, τόσο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, όσο και για την εξαγωγή του στην Ευρώπη.

Τα προαναφερθέντα μπορεί να φαντάζουν ιδανικά, αλλά εξυπηρετούν συμφέροντα. Αρχικά διαφαίνεται πως οι ισχυρισμοί του Ισραήλ για μηδενικές σχέσεις με την Τουρκία δεν αντιπροσωπεύουν εξ ολοκλήρου την πραγματικότητα, εφόσον μία κίνηση δημιουργίας ενός μικρού EastMed πιθανότατα να ενισχύσει τους δεσμούς μεταξύ των δύο αυτών κρατών, κάτι που θα αφήσει ευχαριστημένες τις άμεσα εμπλεκόμενες ΗΠΑ. Ουσιαστικά, τον Ιανουάριο του 2023, οι ΗΠΑ προχώρησαν στη δημοσίευση του χάρτη Μπάιτεν-Χόκσταϊν, βάσει του οποίου προβλεπόταν η ενεργειακή εξυπηρέτηση πρωτίστως της Τουρκίας, με αγωγό από το Ισραήλ μέσω της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Την εμπλοκή της Τουρκίας, στο ζήτημα αυτού του αγωγού, γνωστοποίησε τον Μάιο του 2023, ο Ιταλός Διευθύνων Σύμβουλος της Eni, Κλαούντιο ντε Σκάλτσι, τέσσερεις μέρες πριν εγκριθεί μέσω ψηφίσματος η συνέχιση του διαλόγου της ιταλικής κυβέρνησης με τις χώρες που εμπλέκονται στο έργο του EastMed. Ερωτηθείς για τα παραπάνω, ο Υπουργός Ενεργείας, Εμπορίου και Βιομηχανίας Κύπρου κ. Γεώργιος Παπαναστασίου, δεν απάντησε.

Σημειώνεται ότι στις 29 Μαΐου, το Υπουργείο Ενεργείας, Εμπορίου και Βιομηχανίας Κύπρου (ΥΕΕΒ) σε συνεργασία με την εταιρεία Υδρογονανθράκων Κύπρου (ΕΥΚ), οργάνωσαν διήμερο workshop με τίτλο «The Cyprus Gateway Natural Gus to Power Liquefaction». Στο διήμερο έγινε έκκληση προς διεθνείς εταιρείες να στηρίξουν τα σχέδια της κυβέρνησης για δημιουργία μιας ενεργειακής πύλης προς την Ευρώπη από την Ανατολική Μεσόγειο. Ο κ. Χριστοδουλίδης σε δηλώσεις του στο διήμερο τόνισε πως η εξαγωγή του φυσικού αερίου στην Ευρώπη, θα συντελέσει στην απαλοιφή της ενεργειακής κρίσης που προέκυψε μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, καθώς και ότι θα επιφέρει λύτρωση στις πιέσεις των παγκόσμιων οικονομικών. Οι συγκεκριμένες δηλώσεις αφήνουν πολλά κενά, όπως το γεγονός πως αν πραγματικά το φυσικό αέριο μεταφέρεται στην Ευρώπη με πλοία, η τιμή του θα είναι ιδιαίτερα αυξημένη, άρα δεν θα επιλύει κάποια κρίση καθώς και το ότι, πολύ πιθανόν, ματαιώνονται τα σχέδια για σύνδεση μέσω αγωγού μεταξύ Κύπρου και Κρήτης, αφού η Ελλάδα δεν αναφέρεται πουθενά.

Η δεύτερη συνάντηση πραγματοποιήθηκε μεταξύ του κ. Παπαναστασίου και του ομόλογου του Υπουργού Ενέργειας και Υποδομών του Κράτους του Ισραήλ, κ. Ισραήλ Κατς. Η συνάντηση αυτή έγινε στο Ισραήλ, στις 15 Ιουνίου και σε αυτήν αποφασίστηκε η δημιουργία κοινών ομάδων εργασίας. Οι εν λόγω ομάδες θα ασχοληθούν με την ηλεκτρική διασύνδεση και με την προώθηση της διμερούς συνεργασίας προς αξιοποίηση του φυσικού αερίου. Το γεγονός πως πλέον σε όλες τις ιστοσελίδες η συνεργασία αναφέρεται ως διμερής, τονίζει ότι δεν υπολογίζεται η Ελλάδα σε αυτό το νέο βήμα. Σε αυτόν τον άξονα μας οδήγησαν και οι δηλώσεις του κ. Παπαναστασίου, ο οποίος ανέφερε ότι «προωθούμε την ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου-Ισραήλ, καθώς και τον τρόπο με τον οποίον η Κύπρος μπορεί να αποτελέσει πύλη του ισραηλινού, φυσικού αερίου προς την αγορά της Ευρώπης». Μιλά μόνο για ισραηλινό φυσικό αέριο και δεν αναφέρεται πουθενά στην Ελλάδα, ενώ σε προηγούμενες δηλώσεις του αναφέρεται μόνο ως «ενδιαφερόμενη για παραλαβή» ποσοτήτων υγροποιημένου φυσικού αερίου.

Εντός των επόμενων μηνών αναμένεται να υπάρξουν και άλλες συναντήσεις προκειμένου να μπει στην τελική ευθεία η επίτευξη του μικρού αγωγού EastMed, όπως χαρακτηρίστηκε ο εν λόγω αγωγός μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Όπως όλα δείχνουν, μια τέτοια κίνηση θα ενταφιάσει κάθε προσπάθεια ολοκλήρωσης του πραγματικού αγωγού, λαμβάνοντας υπόψιν την περιθωριοποίηση της Ελλάδας και  τις πρόσφατες αμερικανικές βλέψεις για εμπλοκή της Τουρκίας.

Παρόλα αυτά, από μεριάς του κ. Νετανιάχου φαίνεται να υπάρχει η θέληση για μια ακόμα τριμερή συνάντηση μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ, κάτι που αφήνει ελπίδες για μη αποκοπή της Ελλάδας από την ενεργειακή δίοδο. Προς το παρόν δεν υπάρχουν άλλα απτά δεδομένα.

Τονίζουμε ότι οι σχέσεις της Κύπρου με τα γειτονικά κράτη θα καταστούν επωφελείς μόνο εάν αλλάξουμε πορεία πολιτικής πλεύσης και δημιουργήσουμε μια εθνοκεντρική πολιτική, που θα αποσκοπεί στην Ελευθερία της πατρίδας μας. Η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να αναβαθμίσει περαιτέρω τον ρόλο και την αξιοπιστία της, αξιοποιώντας τη συνεργασία με το ισχυρό Ισραήλ. Στη βάση μιας αποτρεπτικής πολιτικής, θα μπορεί να αντιμετωπιστεί η προκλητικότητα της Τουρκίας στο νησί και να προβληθεί το ζήτημα του Κυπριακού στη σωστή του βάση, ώστε να μπορέσουμε να απαιτήσουμε την έναρξη συνομιλιών με την Τουρκία, που αποτελεί τη μοναδική υπαίτιο της εισβολής και κατοχής του νησιού μας.

Ως Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης, απαιτούμε όπως ακολουθηθούν τα αρχικά σχέδια για την υλοποίηση του αγωγού Eastmed, που περιλαμβάνουν την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, στη βάση όμως μιας αποτρεπτικής πολιτικής απέναντι στην Τουρκία, προκειμένου να τεθεί η ορθή βάση για το πλαίσιο της Απελευθέρωσης. Παράλληλα, η υλοποίηση του αγωγού Eastmed αποτελεί μια ακόμα ευκαιρία για την άμεση και αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ Ελληνικής και Κυπριακής Δημοκρατίας και την από κοινού εκμετάλλευση των συμμαχιών μας προς όφελος, όχι μόνο της οικονομίας των δύο κρατών, αλλά και του Έθνους μας.

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης